Wiele już zostało powiedziane o tym tytule. Czy to w kwestii zgodności z kanonem czy zasad rozgrywki czy przedstawionego świata gry. Ponieważ jednak średnia ocen - 8,1 jest dość wysoka, a recenzja redakcji bardzo pozytywna i w komentarzach sporo pozytywnych, pozwolę sobie dolać łyżkę dziegciu do tej beczki miodu.

Zacznę od może drobnej rzeczy, która jednak się rzuca w oczy - Torvin, krasnolud. Powinien się nazywać Logan i polować z metalowymi pazurami przyczepionymi do dłoni. Tak, twórcy gry mieliby proces o prawa autorskie ale przynajmniej nie byłoby wątpliwości, że "robią sobie jaja". Dlaczego? Ponieważ wygląda jak Wolverine z komiksów Marvela (nie ma brody - jak wszystkie krasnoludy w Śródziemiu, jedynie bokobrody i samurajską kitkę). A na dodatek, podobnie jak on, lubi polowanie, kontakt z dziką przyrodą. Czy twórcy mieli zamiar tą postać zrobić jako "easter egg", nie wiem, jednak, w sytuacji gdy innych nie uświadczyłem, a całość ma być 'na poważnie' to nie pasuje do gry.

Dalej, w grze występuje słabe zróżnicowanie przeciwników. Orki bez przerwy, w ilościach hurtowych, ghule sporadycznie, karagory sporadycznie, rzadko trafi się graug. I tyle. Żadnych latających wrogów, żadnych agresywnych pająków, żadnej walki z ludźmi (jakaś misja np. z frakcją wrogą królowej Nurn mogłaby być). Twórcy wycięli z gry Wielką Bestię z Gorgoroth, szkoda.

Nie warto robić bonusowych mini-zadań podczas zadań pobocznych. Grę kończyłem mając wszystko na 100%, wszystkie zadania poboczne zrobione i 5500 monet na plusie. Gdy najdroższe ulepszenia kosztują w przedziale 2100 -2500 (trzeba mieć jednak do nich dojść "drabinką" zakupów). I wszystkie oczywiście miałem wykupione. Wynika to choćby z tego, że gdy runy jakie wypadają po Kapitanach lub Warchiefs, się powtarzają, można spieniężyć ich słabsze wersje za 25 sztuka. Bonusy z zadań to zawsze tylko 50 monet. Słabo.

Powtarzalność zadań. Na dłuższą metę by męczyła bardzo, ale grę skończyłem w 41,5 godziny. Jednak jeśli mamy 24 misje uwalniania niewolników i każda polega na odcięciu ich od słupa, po cichu lub wyrzynając okolicznych orków, to męczy. Chyba tylko jedna z nich, o ile pamiętam, była na czas.
Podobnie męczy powtarzalność "osłabiania" armii Saurona przez zakłócanie spokoju orkom - albo jak ucztują, albo jak polują na karagory albo jak walczą między sobą. Gdy zdobędzie się, jako postać, odpowiednio dużo "siły" by wykupić odpowiednie bajery za uzyskane punkty doświadczenia, można spokojnie olewać te mini-zadania (póki nie są potrzebne w głównym wątku), nie zwracając uwagi, że jeden czy drugi uruk-hai wzrośnie o 1 punkt na "sile".

Jak już zostało wspomniane przez innych, gra to połączenie serii Batman Arkham i Assasin's Creed z małą domieszką nowego Thief-a. Co sprawia, że, niestety, schemat jest następujący: odkrywamy fragment mapy aktywując wieżę, zbieramy artefakty i fragmenty obrazu by zdobyć monety (niestety, odkrycie historii artefaktów nie daje nic poza drobnymi smaczkami, odkrycie obrazu jedynie krótką opowieść w formie tekstu) i idziemy dalej. Albo olewamy wszystko i robimy tylko misje wątku głównego. Zrobienie zadań dotyczących łuku, sztyletu i miecza i odkrycie ich legend nie daje za wiele, poza monetami i inskrypcją na ostrzu/łuku. Żadnych bonusów do obrażeń czy innych.
Nic nie daje, prócz satysfakcji i monet (na sam koniec!) robienie wyzwania myśliwskiego i zbieracza grzybów i ziół.

Walka oczywiście powtarzalna, zestaw przeciwników jak w serii Arkham z Batmanem - tarczownicy, klasyczni, dystansowi, klasyczni wzmocnieni (tam z pałkami elektrycznymi, tutaj berserkerzy z toporami) + specjalni jak Kapitanowie i Warchiefs. Odpowiednie zakupy i runy w mieczu i sztylecie i można szlachtować orki dziesiątkami.

Nad historią główną i mieszaniem w lore Śródziemia się pastwił nie będę, wiele już zostało na ten temat napisane.

Przeszkadza również to, że obojętne czy bohater umrze czy zmieni porę doby (np. żeby zapolować na ghule lub lepiej skradać), w armii Saurona nastąpią zmiany. I nie można grać póki wszystkie przetasowania nie nastąpią, co trwa pewną chwilę. A z punktu widzenia rozgrywki nie jest istotne - można poznawać słabości Kapitanów i Warchiefs ale nie trzeba, można grozić im śmiercią zwiększając szansę na epicką runę do broni i dodając im obstawę orków, ale nie trzeba.
Każdy lepszy uruk jest do załatwienia albo klasycznymi bojowymi finisher-ami (buduje się ilość uderzeń bez otrzymania ciosu, by uwolnić finisher) albo przeskok nad nim i atak od tyłu (z ulepszeniem = ogłuszenie) albo atak z zaskoczenia albo łukiem. A jeśli się zdarzy jakiś twardziel odporny na łuk i miecz i ataki z zaskoczenia i ataki gdy się jedzie na graugu lub karagorze, pomaga finisher z drabinki Ducha (są dwie - Łowcy i Ducha), na klawiaturze "E", ogłuszający wszystkich chwilowo, w małym promieniu od naszego bohatera - buduje się ciąg uderzeń bez otrzymania ciosu, np. na słabszych orkach i odpalamy. Albo, jak walka 1 na 1, ataki "E" na wroga aż się zbuduje ciąg.

A jak ktoś się nastawia na epicki finał - sorry, trochę rzeźni na początku, potem z zastępcą głównego bossa walka w formie - skryj się i zaatakuj, skryj i zaatakuj, szybko rozstrzygnięta, a sam finał to sekwencja QTE.

Nie jest to zła gra, sprawia pewną przyjemność i nie dłuży się, jako całość, jednak jest to produkt jaki można i trzeba by mocno dopracować. Albo, zamiast nazywać Cień Mordoru, wstawić fabułę i mechanikę gry w dowolny inny świat, Gwiezdne Wojny, wymyślone od początku uniwersum czy jakiekolwiek inne. Nie zauważyłoby się różnicy.