Słuchanie tego filmu nie w kinie lub na dobrych szczegółowych słuchawkach lub nieprzebasowionym kinie domowym mija się z celem, za dużo jest detalu w tej ścieżce dźwiekowej
W tym filmie nie mamy typowej filmowej, orkiestrowej muzyki. Wyraźnie melodyjnej, emocjonalnej lub bębniącej patosem. Właściwie tylko motyw Atrydów oraz "złowrogi" motyw Saudarkarów(głownie wykorzystane w scenach głównego ataku i walki Idaho), przypominają standardowy podkład muzyczny narzucający określoną emocję widzowi. Poza tym jest bardzo dużo ciszy, cichych narastających podkładów i budowanych detalami warstw, których można niedosłyszeć(szczególnie jak się ścisza)
Oczywiście można narzekać na wybór tych "jęków", oczywiście, sam nie jestem fanem(ale to już robił Zimmer w Gladiatorze, no halo...), ale nie wydaje ci się, że muzyka w filmie świetnie budowała ogólną atmosferę filmu, dość poważno-melancholijną, ciągłego oczekiwania? To nie są pojedyncze dźwięki w polifonii jak to w orkiestrze, ale wszystko jest odpowiednio zmiksowane, dla uzyskania określonej faktury. Długo trwające monotonne muzyczne głębokie tła. Wyraźna melodia tylko przez wokal, jak pojedynczy w wizjach i chóralny przy zagrożeniu.
Poza tym dźwięki otoczenia często dopiero nadają rytm i razem z nimi następuje kulminacja(bardzo wiele jest tak kończących się scen), np. dudniący wibrujący piach przy ataku czerwia, rytmiczne łopotanie skrzydeł ornitoptera, zgrzyty i wizg silników, w końcu nawet buczenie i przebijanie tarcz. Często fantastycznie zmienia się ton przy przechodzeniu do ujęć w wizjach i łączy się z reszta akcji. świetne jest jak taki detal jak migotanie drobin przyprawy słychać i jak to się przyjemnie łączy z ambientem muzycznym. Włącz sobie scenę kiedy Paul z matką wylatują nad burzę piaskową, szybują wśród delikatnych szklistych muśnięć, które wraz z dramatyzowaniem akcji przechodzą w pulsującą techno-repetycję. Poza tym motywów jest sporo, bohaterów, bohaterów zbiorowych czy samych planet.
Zresztą 3 płyty z muzyką do tego filmu wyszły, oczywiście może to nic nie znaczy dla widza, ale jednak każda jest inna i pokazuje całe szerokie spektrum tej ścieżki dźwiękowej.

Rzecz jasna to nie jest tak, że to wszystko napisałem z tezą "masz to polubić", chciałem tylko nakierować na przysłuchanie się tej ścieżce. Bo osobiście w przeciwieństwie do ciebie, nie jestem fanem Zimmera, oprócz kilku chwytliwych motywów(które wałkowane w kółko "robią" całe filmy), zawsze kojarzyłem go tylko z głośnym podniosłym łubudubu i dopiero coś się zaczęło zmieniać lekko przy Interstallar(jeden mega utwór, ale w całości ten sam Zimmer co wcześniej), a od nowego Blade Runnera on i chyba w dużej mierze cały sztab od samej produkcji muzyki w końcu robią coś mniej typowego i oczywistego.

Jestem przekonany, że ta doskonała muzyka zgarnie oscara. Oldskulowa muzyka Toto do Diuny Lyncha jest znacznie gorsza.